คมดาบซากุระ 2 : นรก ของชนชั้นกลางล่างกำลังมาเยือน (14) โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย (27 มีนาคม 2556)
นรก” ของชนชั้นกลางล่างกำลังมาเยือน (14)
โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย
27 มีนาคม 2556
โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย
27 มีนาคม 2556
ก่อนเลือกตั้ง : ล้างหนี้ประเทศ สร้างรายได้
เมื่อเป็นรัฐบาล : สร้างหนี้ประเทศ ล้างรายได้
เมื่อข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ในบทความสัปดาห์ที่แล้วปรากฏออกมาว่าการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานซึ่งเป็นการเพิ่ม “ทุน” ด้วยจำนวนปูนซีเมนต์ก็ไม่ได้ทำให้เศรษฐกิจประเทศใดในโลกนี้แม้แต่ไทยเองโตได้อย่างยั่งยืน อีกทั้งประสิทธิภาพการลงทุนโดยการใช้จ่ายเงินของรัฐบาลก็พิสูจน์แล้วว่าต่ำกว่าการลงทุนโดยเอกชน คำถามคือรัฐบาลนี้จะดันทุรังทำไปทำไม?
รัฐบาลนี้จะสำเหนียกบ้างหรือไม่ว่าการกู้เงินจำนวนมหาศาลที่สุดในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไทยจะสร้างอะไรให้กับคนไทยบ้าง
1. วินัยทางการคลังที่เสียไป ประเด็นก็คือกฎระเบียบที่มีอยู่เกี่ยวกับการเงินในภาครัฐนั้นมีไว้เพื่อให้รัฐบาลสำนึกอยู่เสมอว่าไม่สามารถใช้จ่ายได้เหมือนเอกชน ต้องล่าช้าและยุ่งยากมากกว่า เหตุก็เพราะเอกชนเป็นเจ้าของเงินตัวจริง มีตัวมีตน แต่รัฐบาลใช้เงินแทนประชาชนซึ่งไม่รู้ว่าประชาชนคนไหน ไม่มีตัวไม่มีตนหรือเจ้าของเงินที่แท้จริง การตั้งงบประมาณจึงต้อง “หมายหัว” หรือ Ear Mark ว่าจะต้องใช้เพื่อวัตถุประสงค์ใด การจะกู้เงินก็ต้องมีเพดานหนี้ที่หมายถึงต้องมีขอบเขต หากไม่ใช้คืนเงินก้อนเก่าก็ไม่สามารถสร้างหนี้ใหม่ได้ ที่สำคัญก็คือต้องทำภายใต้ระบบงบประมาณประจำปีเพื่อให้การเงินรวมศูนย์และตรวจสอบได้
สิ่งที่รัฐบาลนี้กำลังทำอยู่เป็นการแหกกฎระเบียบที่มีอยู่ พยายามจะให้สภาฯ ผ่านกฎหมายกู้เงินที่ไม่มีการ “หมายหัว” ว่าจะใช้เงินเพื่ออะไรเหมือนการเซ็นเช็คเปล่าไม่ระบุผู้รับเงินและจำนวนเงิน ไม่ยอมอยู่ภายใต้ระบบงบประมาณเพราะอยากจะกู้เงินตามอำเภอใจโดยปราศจากการตรวจสอบ แม้รัฐบาลจะมีอำนาจมากในการหารายได้ เช่น การบังคับจัดเก็บภาษีกับประชาชนในจำนวนเท่าใดก็ได้ แต่อำนาจต้องมาพร้อมกับความรับผิดชอบ การกู้เงินมาใช้จ่ายอย่างไม่มีวินัยจะมีความรับผิดชอบไปได้อย่างไร หากวินัยทางการคลังเสียไปความน่าเชื่อถือก็เช่นกัน ที่ EU และ IMF เขาบังคับให้ไซปรัสต้องเก็บภาษีจากเงินฝากประชาชนก็ไม่ใช่เพราะรัฐบาลไซปรัสขาดวินัยทางการคลังหรือ หากรัฐมนตรีคลัง “โต้ง” ไม่รักษาแล้วใครจะทำ?
2. หนี้สินกับรางรถไฟที่เป็นทรัพย์สินที่เป็นพิษจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะเงินกู้ส่วนใหญ่จะไปจมอยู่กับรถไฟความเร็วสูงที่ขนแต่คน ไม่ใช่สินค้าและไม่ได้เชื่อมต่อกับใครในอาเซียนเลย กทม.-เชียงใหม่ กทม.-โคราช กทม.-หัวหิน จะลดต้นทุนการขนส่งสินค้าซึ่งเป็นข้อด้อยของประเทศด้วยรถไฟความเร็วสูงที่ขนแต่คนได้อย่างไร
หากเก็บค่าโดยสารต่ำกว่าทุน ผู้ที่ได้ประโยชน์มากที่สุดก็คือคนรวย คนชั้นกลางล่างจะมีโอกาสมากเท่าคนรวยหรือที่จะมานั่ง หากเก็บตามต้นทุนค่าโดยสารรถไฟความเร็วสูงทั่วโลกมีราคาพอๆ กับนั่งเครื่องบิน แล้วใครจะนั่งสาย กทม.-โคราช กทม.-หัวหิน ที่มีทางเลือกนั่งรถยนต์ที่ใช้เวลาเพียง 2-3 ชม.แต่ราคาถูกกว่า 3-4 เท่า ส่วน กทม.-เชียงใหม่จะสู้ Low-Cost Airline ได้หรือเพราะรถไฟความเร็วสูงก็ยังช้ากว่าและราคาอาจแพงกว่าด้วยซ้ำ
แต่อีกด้านหนึ่งของทรัพย์สินก็คือหนี้สิน พันธบัตรรัฐบาลมิใช่เครื่องแสดงความมั่งคั่งแต่อย่างใด ในทางตรงกันข้ามพันธบัตรรัฐบาลที่จะออกมากู้เงินจากระบบเศรษฐกิจไทยถึง 2 ล้านล้านบาทในเวลา 7 ปีจะสร้างความเสี่ยงให้กับระบบเศรษฐกิจไทยอย่างหลีกเลี่ยงได้ยาก
การกู้เงินภายในประเทศโดยรัฐบาลครั้งนี้คือการแย่งเงินกู้กับภาคเอกชนต่อไปอีก 7 ปี แน่นอนว่ารัฐบาลจะต้องได้เงินกู้ไปเพราะโดยเปรียบเทียบจะมีความเสี่ยงต่ำกว่า แต่รัฐมนตรีคลัง “โต้ง” อ้างว่ามีสภาพคล่องเหลือในระบบจะปล่อยทิ้งไว้ทำไม ต้องกู้ทุกทางเท่าที่ทำได้ใช่ไหม?
ประเด็นที่ “โต้ง” ควรเข้าใจเสียก่อนเพื่อตอบโจทย์ก็คือ จำเป็นหรือที่ต้องกู้มาใช้อย่างสิ้นคิดเช่นนี้ ขณะนี้เป็นช่วงเศรษฐกิจซบเซาไม่มีคนกู้หรืออย่างไร หากลดอัตราดอกเบี้ยให้ต่ำลงไปอีกตลาดหุ้นและอสังหาฯ จะเข้าใกล้ภาวะฟองสบู่อีกมากน้อยเพียงใด ดอกเบี้ยที่เป็นอยู่อาจเพิ่มสูงขึ้นได้ในอนาคตพร้อมกับการเจริญเติบโตที่อาจไม่ได้เป็นไปตามเป้าหมาย ทำไมรัฐบาลจึงต้องมากู้และเพิ่มความเสี่ยงให้กับตนเอง ทั้งๆ ที่ปล่อยให้เอกชนทำก็ได้ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนแต่อย่างใดแถมมีประสิทธิภาพมากกว่ารัฐบาลทำเองเสียอีก หากไม่คิด “โต้ง” เองนั้นแหละที่ควรได้ F เพราะตอบโจทย์ไม่ได้
สรุปง่ายๆ ว่าด้านทรัพย์สินมีโอกาสสูงที่จะเป็นทรัพย์สินที่เป็นพิษ (Toxic Assets) เพราะไม่ก่อให้เกิดรายได้ ในขณะที่หนี้สินจะสร้างความเสี่ยงด้านการคลังเป็นภาระให้กับประเทศ ทำไม “โต้ง” ไม่คิดบ้างว่าการลดจำนวนหนี้สาธารณะก็เป็นอีกทางหนึ่งในการเพิ่มสวัสดิการและความสุขให้กับเศรษฐกิจและคนไทย
3. อาจมีคนไทยอีกหลายคนบอกว่าเป็นเรื่องของรัฐบาลหรือของประเทศ ที่ไกลตัวไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง แต่ทั้งกรีซ สเปน หรือแม้แต่ไซปรัส ที่ประสบกับวิกฤตเศรษฐกิจสร้างความทุกข์ยากให้กับคนในชาติก็มิใช่จากเรื่องไกลตัวเช่นการสร้างหนี้สินของรัฐบาลเพื่อมาสร้างทรัพย์สินที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้แบบนี้หรือ? ข้อเท็จจริงจึงขัดแย้งกับใน facebook ของนางนายกฯ
การกู้เงินในครั้งนี้ไม่จำเป็นต้องแยกออกไปทำนอกงบประมาณเพราะใช้เงินปีละ 3 แสนล้าน รัฐบาลทำโครงการจำนำข้าวก็ใช้เงินใกล้เคียงกัน สามารถประหยัดเอาเงินจำนำข้าวมาใช้โครงการนี้ได้ ทำไมไม่ทำ? ประเทศไทยไม่ใช่ลูกเสี่ยที่จะมีเงินมาทำทุกอย่างในเวลาเดียวกันได้
หากจะอ้างว่าไม่ต่อเนื่องก็ไม่เป็นความจริงเพราะกฎหมายที่ออกผ่านสภาฯ ก็สามารถลบล้างโดยสภาฯ ได้เช่นเดียวกัน การออกเป็นกฎหมายพิเศษจึงไม่ได้เป็นการรับประกันว่าจะไม่ถูกยกเลิกในภายหลัง ประเด็นคือหากขอเงินประชาชนมาทำทีละปีผ่านงบประมาณจะมีความรอบคอบและชอบธรรมในการใช้เงินมากกว่า ส่วนจะผูกพันอีกกี่ปีก็แล้วแต่ความคุ้มค่าของการลงทุน
4. หากรัฐบาลนี้ยังดึงดันไม่ฟังเหตุและผล ใช้เสียงข้างมากลากไป ในฐานะเจ้าของเงินกู้ ประชาชนคนไทยมีสิทธิในระบอบประชาธิปไตยอย่างเต็มที่ที่จะทำดังต่อไปนี้
(ก) จับตาดูการประชุมสภาฯ เพื่อออกกฎหมายกู้เงินนี้ ส.ส. ส.ว.ใดพูดจาไม่เข้าท่า หรือพรรคใดสนับสนุนชเลียร์ก็จดจำเอาไว้ที่ข้างฝาหรือไว้ในใจเพื่อจะคิดบัญชีในเวลาต่อไป
(ข) แสดงออกไม่เห็นด้วยผ่านการเลือกตั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลือกตั้งซ่อมที่เชียงใหม่ที่จะมีในไม่ช้านี้ แม้ไม่ได้อยู่ในเขตเลือกตั้งซ่อมก็บอกคนรู้จักในเขตเลือกตั้งถึงเหตุและผลที่ไม่ควรเลือกพรรคที่สนับสนุนกฎหมายนี้ได้ การเลือกฝ่ายตรงข้ามจะส่งสัญญาณที่ Loud and Clear เพราะทุกคะแนนมีความหมาย
(ค) หากยังไม่สำเร็จก็ไม่ต้องเสียใจรอทำในการเลือกตั้งครั้งต่อไป พรรคใดหาเสียงสัญญาว่าจะเข้ามายกเลิกหรือทบทวนโครงการนี้ก็เลือก จะไปสนใจทำไมว่าจะเป็นพรรคใดเพราะเราไม่ได้มีพรรคเข้ามาทำเอง อย่าลืมว่าคนไทยยังมีเวลาอีก 7 ปีที่จะคิดบัญชี การนิ่งเฉยไม่เอาธุระ ไม่แสดงออก ไม่เลือกใคร ไม่ใช่ทางเลือกที่ถูกต้อง แม้จะถูกสบประมาทว่ามีอำนาจแค่ 4 วินาทีก็เป็นอำนาจของเราที่มีอิทธิฤทธิ์แม้เสาไฟฟ้าก็โค่นลงดินมาแล้ว
(ง) อาวุธที่สำคัญที่สุดก็คือ การประหยัดเก็บออมไม่ฟุ้งเฟ้อ ใช้จ่ายแต่พอเพียง รัฐบาลที่มุ่งจะทำนโยบายประชานิยมล้างผลาญเศรษฐกิจประเทศล้วนมีจุดอ่อนที่ต้องพึ่งพาการบริโภคจากภาคเอกชนเป็นสำคัญ การล่อหลอกให้ประชาชนฟุ้งเฟ้อใช้จ่ายเงินเกินตัวจึงเป็นกโลบายหลัก หากประชาชนรู้เท่าทันว่าอนาคตตนเองหรือลูกหลานก็ต้องใช้หนี้ที่เกิดขึ้นจากปัจจุบัน การประหยัดออมเงินเอาไว้ไม่บริโภคเกินตัวจะเกราะป้องกันตนเองและครอบครัวจากความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นและยังเป็นการสั่งสอนรัฐบาลให้เห็นว่าเศรษฐกิจจะไม่โตอย่างที่คาดหวังหากประชาชนไม่ร่วมมือ ญี่ปุ่นในช่วง Lost Decade เป็นตัวอย่างที่ดีในกรณีนี้ ที่แม้รัฐบาลจะกระตุ้นเศรษฐกิจอย่างไรเศรษฐกิจก็ไม่กระเตื้อง เหตุก็เพราะประชาชนไม่ใช้จ่ายตามรัฐบาลนั่นเอง
มีแต่หนี้เท่านั้นที่มาเร็วกว่ารถไฟความเร็วสูง คนชั้นกลางล่างจะสำเหนียกบ้างหรือไม่ว่าตนเองมีหนี้ที่จะต้องชดใช้ไม่ทางตรงก็โดยอ้อมเท่ากับคนอื่นๆ ที่รวยกว่าจากการกู้เงินนี้กว่า 3 หมื่นบาทต่อคนไม่เลือกเด็กหรือผู้ใหญ่ แล้วด้วยประชานิยมคุณได้อะไรมาบ้างคิดเป็นเงินกี่บาท คุ้มค่าหรือไม่?
เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง
Powered by
MakeWebEasy.com