วิถีแห่งฟ้าของนักกลยุทธ์

ชีวิตเป็นภาระอันหนักอึ้งประการหนึ่ง
หากไม่มีทั้งสติและปัญญาในทางธรรม
ก็จะพบแต่ด้านที่เป็นความเหลวใหลและความปวดร้าวของชีวิตเท่านั้น

(ตอน ลำนำสยบมาร )

.....................................

ในท่ามกลางความเร่าร้อนระอุอย่างถึงที่สุด
บางครั้งคนเราก็สามารถค้นพบความเยือกเย็นในจิตใจของตัวเอง
ได้อย่างน่าประหลาดเหลือเกิน..........

คนบางคนยินดีที่จะอยู่ท่ามกลางสนามรบ
มากกว่าความบันเทิงจอมปลอมในงานเลี้ยง
บางทีสิ่งที่ทำให้คนเราต่างกันได้มากอย่างเหลือเชื่อ
ก็คงอยู่ที่การให้ความหมายแก่ "สรรพสิ่ง" ที่ไม่เหมือนกันนี่เอง

(ตอน เซนแห่งราตรีกาลของท้องสนามหลวง)

....................................

ร้อยปีแห่งอำนาจและความมั่งคั่ง
เปรียบได้กับสายฟ้าแลบ หรือชั่วพริบตาเดียวของจักรวาฬ
ซึ่งไม่อาจเทียบกับความสงบที่แท้แห่งนิพพานซึ่งเป็นลมหายใจสูงสุดของจักรวาฬได้

ชีวิตที่เรียบง่าย สงบสุข และปรองดองเป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่ง
ย่อมได้มาจากการเปลี่ยถ่ายจิตวิญญาณและการบำเพ็ญสมาธิภาวนา

(ตอน วิถีแห่งฟ้าของนักกลยุทธ์)

....................................

ไม่ยึดติดอยู่กับกรอบใดๆ เรียนรู้เพื่อที่จะ "ละ"
รู้นั้นคือรู้จริง เรียนรู้จนกระทั่ง "ก้าวข้าม" รู้นั้นคือรู้แจ้ง

(ตอน พุทธบำเพ็ญของนักกลยุทธ์)

.....................................

ชีวิตศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่ชีวิตที่อยู่ในกำมือ
ของหมอดูทายทัก หรือของผู้มีอำนาจคนไหนๆทั้งสิ้น
แต่มันคือชีวิตที่ผู้นั้นกำไว้ในมือตนเองด้วยอิสรภาพสูงสุด
และเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความสร้างสรรค์จนถึงขีดสุด

(ตอน ชีวิตศักดิ์สิทธิ์ของนักกลยุทธ์)

....................................

อิสรชนที่แท้จริงย่อมไม่ได้รับผลกระทบใดๆ
จากความสำเร็จหรือล้มเหลว
ไม่ยินดียินร้าย กับความเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม
ไม่เคยหวั่นไหว เพราะสุขหรือทุกข์
เพราะเขาอยู่ในความตระหนักรู้
เฝ้าดูติดตามอย่างสงบนิ่งในความเป็นไปของโลก

(ตอน อิสรชนแบบเซน)

.....................................

(ตอน ภูมิปัญญามูซาชิกับวิถีแห่งกลยุทธ์เชิงบูรณาการ)

.....................................