คมดาบซากุระ 2 : ความชอบธรรมของการชุมนุมราชดำเนิน คือการเป็นพลเมืองแข็งข้อ โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย (20 พฤศจิกายน 2556)
ความชอบธรรมของการชุมนุมราชดำเนิน คือการเป็นพลเมืองแข็งข้อ
โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย
20 พฤศจิกายน 2556
โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย
20 พฤศจิกายน 2556
จริยของผู้นำมวลชนคือไม่เหยียบศพประชาชนขึ้นมาเถลิงอำนาจ
แต่คือการนำประชาชนแข็งข้อกับอำนาจรัฐที่ฉ้อฉลโดยหลีกเลี่ยงการสูญเสีย
พลันที่มาตรการ “แข็งข้อ” ของพลเมืองที่มีต่อรัฐบาลฉ้อฉลยิ่งลักษณ์ได้ถูกประกาศออกไป หลายๆ คนก็เริ่มที่จะประจักษ์ต่อประสิทธิภาพของมัน
ไม่เชื่อก็ลองไปดู รัฐมนตรี ส.ส. 310 คนที่ลมติผ่านกฎหมายนิรโทษ หรือแม้แต่ข้าราชการ “ขี้ข้า” ทั้งหลายก็ได้ว่า หวาดผวากับนกหวีดมากน้อยเพียงใด มีใครกล้าเสนอหน้าออกมาในที่สาธารณะบ้าง
การเป่านกหวีดจึงเป็น Social Sanction ที่เป็นรูปธรรมให้เห็นอย่างเด่นชัดว่าประชาชนพลเมืองไม่ยอมอ่อนข้อต่อผู้ปกครองเช่นยิ่งลักษณ์ที่พยายามทำให้รัฐไทยกลายเป็นรัฐตำรวจที่กลไกของรัฐ เช่น ตำรวจ หรืออัยการ ได้กลายเป็นเครื่องมือเพื่อประโยชน์ของนักการเมืองแทนที่จะทำเพื่อประโยชน์ของประชาชนผู้จ่ายภาษี
พลเมืองแข็งข้อ หรือ Civil Disobedience จึงมีพลังอย่างที่หลายๆ คนที่เป็นสายเหยี่ยวนิยมความรุนแรงคาดไม่ถึงเพราะไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับพลเมืองแข็งข้อหรืออารยะขัดขืน
นี่คือวิวัฒนาการของการเมืองภาคประชาชน ทั้งไม่ใช่ของประชาธิปัตย์หรือของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย (พธม.)
นี่คือการผงาดของประชาสังคมที่ลุกขึ้นมาต่อต้านล้มล้างระบบที่ฉ้อฉลสามานย์อย่างระบอบทักษิณและตระกูลของเขา ไม่ได้ถูกเงินซื้อและไม่ได้เรียกร้องตัวช่วยอย่างการรัฐประหาร
อาจกล่าวได้ว่าในรอบเกือบ 2 ทศวรรษที่ผ่านมาไม่มีประชาคมพลเมืองครั้งใดที่ครบเครื่องทั้งจำนวนและคุณภาพเท่ากับการชุมนุมที่ราชดำเนินที่นำโดยนายสุเทพและคณะ
แม้แต่การชุมนุมของ พธม.ที่ผ่านมาก็ยังเทียบไม่ได้เพราะผู้ชุมนุมมีผู้หญิงและคนสูงอายุเป็นหลัก ผิดกับที่ราชดำเนินที่สามารถดึงคนรุ่นหนุ่มสาวและเยาวชนเข้ามาร่วมได้
ระบอบทักษิณเข้าสู่อำนาจรัฐได้ก็โดยเสนอนโยบายประชานิยมให้กับชนชั้นกลางล่างที่โดยทั่วไปแล้วคือคนเสื้อแดง
มวลชนคนเสื้อแดงที่มิใช่คนในชนบทในยุคปัจจุบันต่างหากที่เป็นนคราผู้ตั้งรัฐบาล แต่ด้วยสภาพเศรษฐกิจสังคมที่เปลี่ยนไป ชนบทที่หดตัวเล็กลงจากคนที่ทำงานเกษตรเต็มตัวน้อยลงและมีคนออกมาอาศัยเมืองกลายเป็นคนชั้นกลางล่างมากขึ้นได้กลายเป็นบริบทใหม่ของสังคม พวกเขาเหล่านั้นจึงเป็นผู้บริโภคประชาธิปไตยกินได้หรือประชานิยม คนชั้นกลางล่างที่มิใช่คนชนบทจึงเป็นผู้ตั้งรัฐบาลประชานิยม
ในขณะที่คนในเมืองที่เป็นนคราอีกฝากหนึ่งที่เป็นคนละตลาดกับคนชั้นกลางล่าง แม้จะมีพลังที่ล้มรัฐบาลเหมือนเดิมแต่ก็มีวิวัฒนาการที่สนใจวิธีการที่จะล้มรัฐบาลมากขึ้น การรัฐประหารจึงมิใช่คำตอบของวิธีการที่คนเมืองจะสามารถนิ่งเฉยและยอมรับเพื่อบรรลุถึงเป้าหมายได้อีกต่อไป
หากระบอบทักษิณจริงใจกับมวลชนที่บริโภคนโยบายประชานิยมปรากฏการณ์การชุมนุมที่ราชดำเนินก็จะไม่เกิดขึ้นได้ดังเช่นที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
แต่ด้วยการเป็นธนาธิปไตย (Money Politics) และการไร้ซึ่งอุดมการณ์ของทักษิณ ยินดีทรยศหักหลังกับมวลชนที่สนับสนุนครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อประโยชน์ส่วนตนจึงทำให้มวลชนคนชั้นกลางล่าง “ตาสว่าง”
แม้ระบอบทักษิณจะได้กลับมาตั้งรัฐบาลยิ่งลักษณ์ แต่วิธีการที่ “หลอกคนเสื้อแดงมาตาย” เพื่อให้ตนเองสามารถเอามาเป็นประเด็นโจมตีรัฐบาลอภิสิทธิ์และก้าวเข้าสู่อำนาจรัฐจึงเป็น “จุดตายในจุดเป็น”
การเสนอเงินตอบแทนคนเสื้อแดงที่ตาย การปูนบำเน็จแกนนำ หรือนโยบายประชานิยมยุคหลังที่ทำแบบโง่ๆ และล้มเหลวจึงไม่สามารถปกปิดความฉ้อฉลที่ตนเองได้วางแผนเหยียบศพประชาชนขึ้นมาเถลิงอำนาจเอาไว้ได้
ธนาธิปไตยที่เห็นสิทธิเลือกตั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งของคนชั้นกลางล่างเป็นเพียงสินค้าที่จ่ายเงินหรือเสนอนโยบายประชานิยมให้ไปเสพแล้วก็ขาดจากความสัมพันธ์และพันธะทางการเมืองที่พึงมีก็ดี
การสร้างรัฐตำรวจไม่ว่าจะเป็น ตำรวจ อัยการ หรือแม้แต่วุฒิสภา ที่ไม่ตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนแต่มุ่งตอบสนองต่อความต้องการของตนเองก็ดี
เหล่านี้จึงเป็นตัวอย่างที่ดีเป็นที่ประจักษ์ว่า “หลอกคนเสื้อแดงมาตาย” เพื่อเหยียบศพประชาชนขึ้นมาเถลิงอำนาจโดยแท้ ระบอบทักษิณจึงเหี้ยมโหดและใจร้ายกับเพื่อนมนุษย์ที่เป็นคนไทยด้วยกันอย่างไม่เคยมีมาก่อน
ขณะที่ฟางเส้นสุดท้ายที่แม้จะเบาบางดุจขนนกแต่ก็ทำให้ลาหลังหักก็คือ การออกกฎหมายนิรโทษกรรม เพื่อเอาตัวรอดแต่เพียงลำพัง นี่คือจุดเปลี่ยน หรือ Turning Point ที่สำคัญ
ทฤษฎีสองนคราประชาธิปไตยที่ “คนชนบทตั้งรัฐบาล คนกรุงล้มรัฐบาล” เมื่อเกือบ 20 ปีก่อนจึงเปลี่ยนไปกลายเป็น “คนชั้นกลางล่างที่มิใช่คนชนบทตั้งรัฐบาลประชานิยมที่เป็นธนาธิปไตย แต่เมื่อถูกรัฐบาลธนาธิปไตยในระบอบทักษิณหักหลัง คนชั้นกลางล่างที่ตาสว่างจึงมาร่วมกับคนเมืองโค่นล้มรัฐบาล”
สองนคราประชาธิปไตยในรูปแบบใหม่จึงเกิดขึ้นมาเนื่องจากบริบททางสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมนั่นเอง
รัฐบาลยิ่งลักษณ์และระบอบทักษิณจึงตกอยู่ในสถานการณ์ที่จนตรอกเป็นอย่างยิ่งอันเนื่องมาจากการขาดการสนับสนุน
จะฝืนอยู่ในอำนาจได้นานสักเท่าใดนั่นคือประเด็น แต่เวลาที่เหลือก็น้อยลงอย่างรวดเร็ว ตอนจบใกล้จะถึงแล้ว
เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง
Powered by
MakeWebEasy.com